Koci katar to powszechnie występująca choroba u kotów. Narażone na nią są przede wszystkim kocięta, które nie mają jeszcze wykształconej pełnej odporności. Choroba ta może nieść bardzo poważne konsekwencje. Jak uchronić kota przed kocim katarem? I jak leczyć chorego zwierzaka? Zapraszamy do artykułu.
Co to jest koci katar?
Koci katar to zespół zakaźnego zapalenia jamy nosowej i górnych dróg oddechowych, zazwyczaj tchawicy. Do tego bardzo często dochodzi także zapalenie spojówek. Choroba najczęściej kojarzona jest właśnie z zaropiałymi oczkami małych kociąt. Za koci katar odpowiedzialne są wirusy – głównie herpeswirus typ 1 (FHV-1) i kaliciwirus kotów (FCV). W trakcie choroby często dochodzi również do powikłań bakteryjnych przez gronkowce, paciorkowce, Pasterella czy Bordetella brochispetica. Przy przewlekłym zapaleniu spojówek może pojawić się także nadkażenie Chlamydią psittaci.
Wirusy wywołujące koci katar potrafią przetrwać w środowisku zewnętrznym. Zdecydowanie gorzej jednak radzi sobie herpeswirus – w warunkach środowiskowych przetrwa około 18 godzin. Kaliciwirus natomiast poza organizmem kota może przeżyć nawet do 10 dni. Jest on także znacznie odporniejszy na środki czyszczące i do dezynfekcji. Znacznie łatwiej pozbyć się wrażliwego na dezynfekcję herpeswirus.
Jak dochodzi do zakażenia i które koty są najbardziej narażone?
Koci katar rozwija się na skutek kontaktu z zakażonym kotem. Chory kot bowiem rozsiewa wirusy wraz z wydzielinami z nosa, jamy ustnej i worka spojówkowego. Do zakażenia dochodzi zatem drogą kropelkową (poprzez kichanie) lub kontakt ze wspomnianymi wydzielinami chorego kota. Wirusy mogą więc czaić się w kociej kuwecie czy na zabawkach i miskach z jedzeniem. Z tego też powodu ryzyko wystąpienia kociego kataru wzrasta w większych skupiskach zwierząt, jak np. schronisko czy hotelik. Im więcej kotów w domu, tym większa szansa na zachorowanie. Zwłaszcza, jeśli koty są wychodzące. Uważać powinni także opiekunowie kotów, ponieważ sami mogą na butach czy rękach przynieść do domu niebezpieczne wirusy.
Najbardziej zagrożone kocim katarem są młode i nieszczepione kocięta. Kociak z pozlepianymi oczkami to niestety częsty widok. Na wirusy mocno narażone są również koty z osłabioną odpornością i przewlekłymi chorobami.
Koci katar – objawy
Najbardziej charakterystyczne objawy kociego kataru to właśnie katar, lejąca się wydzielina z nosa, kichanie oraz wypływ z oczu. Do tego dochodzi nadmierne ślinienie się, osowiałość, osłabienie, brak apetytu i podwyższona temperatura ciała. Kot może mieć również trudności z oddychaniem. Jeśli do wirusowego zakażenia dojdzie jeszcze bakteryjne, to ropny wypływ staje się ciemniejszy i wyraźnie zauważalny. Wówczas dochodzi do sklejania się powiek i maceracji naskórka okolicy oczu i nosa. W jamie ustnej kota mogą pojawić się bolesne nadżerki, które dodatkowo utrudniają przełykanie.
Jeśli przy kocim katarze rozwinie się jeszcze zapalenie gardła, to mogą pojawić się wymioty. A wymioty w połączeniu z brakiem apetytu i ogólnym osłabieniem organizmu to bardzo niebezpieczna mieszanka. U malutkich kociąt koci katar może prowadzić do silnego odwodnienia i wyczerpania, a nawet do śmierci.
Podsumujmy, jak rozpoznać koci katar:
- apatia i osłabienie,
- lekka gorączka,
- brak apetytu,
- kichanie,
- trudności z oddychaniem,
- surowiczy wypływ z worka spojówkowego i nosa,
- sklejanie się powiek,
- nadżerki w pyszczku,
- wymioty.
Leczenie kociego kataru
Przy pojawieniu się pierwszych niepokojących objawów należy jak najszybciej udać się do weterynarza. Nie ma chwili do stracenia zwłaszcza przy młodych i niezaszczepionych kotach. Koci katar jest dla weterynarza dość łatwy do zdiagnozowania na podstawie objawów. Nie u każdego kota jednak oznaki zakażenia są tak widoczne. Wówczas z pomocą przychodzi test na koci katar, który daje odpowiedź, czy kot jest zakażony.
Leczenie kociego kataru polega głównie na łagodzeniu objawów. Podaje się więc leki na wzmocnienie odporności oraz oczyszcza starannie oczka. Bardzo przydatne mogą okazać się specjalne krople do oczu i maść do nosa. Kluczowe jest zdezynfekowanie w domu misek i zabawek oraz dokładne wyczyszczenie legowiska, kocyka i kociego drapaka. Często pomocne są nawilżacze powietrze. Niosą one ukojenie dla błon śluzowych i gardła. Jeśli doszło do nadkażenia bakteryjnego, niezbędne będą antybiotyki.
Z racji tego, że w czasie choroby kot zazwyczaj odmawia przyjmowania pokarmów, trzeba zapewnić mu dostęp do wilgotnej karmy lub płynnej diety typu recovery. Jeśli nadal kot nie chce jeść, trzeba skonsultować się z weterynarzem. Być może konieczne będą kroplówki wzmacniające.
Należy pamiętać, że koci katar jest zaraźliwy, należy więc chronić pozostałe koty przed złapaniem infekcji. Najlepiej odizolować chorego kota i zapewnić mu komfortowe warunki na dojście do zdrowia.
Szczepienie na koci katar
Profilaktyka to zawsze najskuteczniejsza broń w walce z chorobami. Istnieje szczepionka na koci katar, która znacząco zmniejsza ryzyko infekcji, a także minimalizuje ewentualne objaw choroby. Szczepienie przeciwko herpeswirusowi i kaliciwirusowi wykonuje się co roku lub co dwa lata w zależności od stanu zdrowia kota i warunków, w jakich żyje. Kalendarz kocich szczepień najlepiej skonsultować z weterynarzem.